Łąkotka leczenie operacyjne uszkodzeń: wycięcie

W naszej klinice jesteśmy gotowi kompleksowo zadbać o pacjentów z urazami łąkotki. Po więcej informacji zapraszamy do kontaktu z naszą placówką.

Wycięcie łąkotki, czyli inaczej meniscektomia to zabieg, który polega na usunięciu części uszkodzonej łąkotki, drażniącej staw kolanowy. Takiej operacji wykonuje się zazwyczaj w wypadku uszkodzenia łąkotki przyśrodkowej, a zwłaszcza jej tylnego rogu. Zabieg przeprowadzany jest  metodą artroskopową. Lekarz dokonuje dwóch niewielkich nacięć na skórze kolana i przez jeden otwór wprowadza kamerę, przez drugi wprowadzane jest narzędzie, przy pomocy którego rozdrabnia się zniszczoną łąkotkę i usuwa ciała wolne ze stawu kolanowego. Lekarz uważa na to, aby usuwać jak najmniejszą konieczną część łąkotki, bez niepotrzebnego nadmiaru. Zdrowe części łąkotki mogą cały czas wspomagać stabilizowanie stawu kolanowego, jednocześnie eliminując dyskomfort związany z podrażnieniem stawu przez uszkodzone fragmenty łąkotki.

Staw kolanowy jest jednym z najbardziej obciążonych stawów w ludzkim organizmie. Łąkotka pełni w nim rolę stabilizatora, co prowadzi do jej częstych urazów. Łąkotki najczęściej ulegają uszkodzeniu podczas niekontrolowanego skrętu zewnętrznego podudzia przy zgiętym stawie kolanowym. Zazwyczaj takie urazy przytrafiają się w czasie zajęć sportowych takich jak: narty, piłka nożna czy siatkówka, w trakcie wykonywania pracy np.: uraz bocznej powierzchni stawu kolanowego, a nawet podczas prostych zajęć domowych np.: wstawanie z pozycji kucającej. Niestabilność kolana z powodu uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego lub więzadeł krzyżowych również przyczynia się do uszkodzeń łąkotki. Częściej uszkodzeniu ulegają łąkotki przyśrodkowe niż boczne. Charakterystyczny objaw uszkodzenia łąkotki pacjenci opisują jako słyszalny lub wyczuwalny „trzask” w kolanie, któremu często towarzyszy nagłe zablokowanie ruchu w stawie. Kolano wówczas pozostaje w zgięciu, a próba jego wyprostu wywołuje silny ból. Do najczęściej zgłaszanych objawów uszkodzeń łąkotki zalicza się przewlekły lub stały ból, który często występuje w okolicy dołu podkolanowego, stałe lub okresowe zablokowanie stawu, obrzęki, nawracające wysięki, przeskakiwanie, „uciekanie” kolana. Należy uważać, gdyż oderwana całkowicie lub częściowo łąkotka, która przemieszcza się w stawie kolanowym wgniata się w gładką powierzchnię chrząstki stawowej i niszczy ją nieodwracalnie. Do najważniejszych czynników ryzyka uszkodzenia łąkotek należą:

• nadwaga,
• koślawość bądź szpotawość kolan,
• częste kucanie bądź klęczenie, w szczególności u osób starszych,
• zawodowe trenowanie sportów takich jak piłka nożna czy tenis,
• częste dźwiganie ciężarów.

Jedną z niebywałych zalet zabiegu tego typu jest bardzo krótki czas powrotu do pełni zdrowia. Rehabilitacja po zabiegu jest dość krótka – od pierwszego dnia możliwe jest pełne obciążanie operowanego stawu w granicach dolegliwości bólowych. Nie ma także ograniczeń co do zakresu ruchu. Kolejną niewątpliwą zaletą jest brak konieczności korzystania z kul ortopedycznych, czy też balkonika. Pacjent jest niemal od razu po zabiegu gotowy do obciążania swojego kolana w 100%, co przy innych operacjach łąkotki jest niemożliwe. Z wad możemy wyszczególnić oczywiście pozbycie się w części lub całkowicie tkanki odpowiedzialnej za amortyzacje całego stawu kolanowego. Dla osób, które nie eksploatują swojego ciała w znaczny sposób, czyli poprzez dźwiganie ciężarów, lub uprawiania sportu nie powinno być to dużym problemem. Jednak w późniejszym okresie częściowe lub całkowite pozbawienie kolana amortyzacji może być narażone na inne dolegliwości.

Typowe wskazania do podjęcia decyzji o meniscektomii obejmują zazwyczaj niemożliwe do wyleczenia uszkodzenia łąkotki, np. promieniowy typ uszkodzenia w strefie nieukrwionej łąkotki, brak ukrwienia uniemożliwia proces gojenia, w związku z czym szycie łąkotki nie doprowadziłoby do przywrócenia jej funkcji. Kolejną rzeczą są uszkodzenia degeneracyjne u osób w średnim wieku wynikające ze zmian zwyrodnieniowych łąkotki, które wyzwalają objawy mechaniczne utrudniające codzienne funkcjonowanie. Lekarz podejmuje ostateczną decyzję dotyczącą zabiegu po dokładnym badaniu oraz konsultacji z pacjentem. Głównymi przeciwwskazaniami do zabiegu wycięcia łąkotki są:

• zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe i wytwórcze stawu,
• kwalifikacja do zabiegu endoprotezoplastyki kolana,
• zaburzenia osi kolana – koślawość / szpotawość bez możliwości korekcji,
• niestabilność więzadłowa kolana bez możliwości jej operacyjnego leczenia,
• nadwaga (w szczególności osoby z otyłością drugiego stopnia i więcej).

Zabieg wycięcia łąkotki charakteryzuje się tym, że niemal od razu po jego przeprowadzeniu, pacjent może całkowicie i bezproblemowo obciążać chore kolano. Niemniej jednak, zalecany jest okres odpoczynku i stopniowe przyzwyczajanie kolana do nowych warunków, zalecana jest również rehabilitacja. W odróżnieniu od innych zabiegów na stawie kolanowym, czas rehabilitacji po wycięciu łąkotki jest najkrótszy, jednak nie zerowy. Wszystkie ćwiczenia powinny być wykonywane pod okiem wykwalifikowanego specjalisty, który będzie dobierał zakres oraz poziom zajęć do naszego przypadku. Czas trwania rehabilitacji to około 6 tygodni, ale to zależy od naszych osobistych zdolności do regeneracji po operacji.