Artroskopie stawu kolanowego

Kolano jest największym stawem ustroju ludzkiego, ale jednocześnie jednym z najbardziej skomplikowanych zarówno pod względem budowy anatomicznej, jak i mechaniki. W czasie jego zgięcia stopniowo dołączają się ruchy rotacji, przywodzenia i odwodzenia oraz posuwiste goleni, co sprawia, że mechanika tego stawu nie jest podobna do działania prostego zawiasu.

Kolano jest narażone na przenoszenie w różnych pozycjach obciążeń statycznych równych masie ciała, jak i obciążeń znacznie ją przekraczających, powtarzających się obciążeń dynamicznych. To wszystko powoduje, że staw kolanowy jest wrażliwy na uszkodzenia. Jego obrażenia stanowią 10 – 25% wszystkich uszkodzeń ciała i występują u osób w różnym wieku, jednak najczęściej wśród osób młodych i aktywnych zawodowo.

Jednocześnie rośnie liczba chorych z uszkodzeniami więzadłowymi tego stawu. Wpływa na to wzrost częstości urazów w czasie rekreacyjnego, amatorskiego i zawodowego uprawiania sportu oraz w wypadkach komunikacyjnych i przy pracy.

Obecnie technikami najczęściej stosowanymi w diagnostyce i w leczeniu schorzeń stawu kolanowego są małoinwazyjne techniki endoskopowe (artroskopowe). Artroskopia to zabieg operacyjny polegający na wprowadzeniu do stawu poprzez małe nacięcie w skórze (ok. 1 cm) cienkiego, sztywnego elementu optycznego zakończonego kamerą wideo, który pozwala na obrazowanie wnętrza stawu. Z drugiego nacięcia do stawu wprowadza się również urządzenia robocze pozwalające na wykonywanie zabiegu operacyjnego wewnątrz stawu.

Cechą charakterystyczną dla artroskopii jest bardzo duża precyzja wykonania, szybka naprawa chorego stawu, krótki czas hospitalizacji, szybki powrót do sprawności oraz mała blizna pooperacyjna. Artroskopia to zabieg „przez dziurkę od klucza, przy zamkniętych drzwiach”.

W renomowanych ośrodkach na całym świecie odstąpiono od zabiegów wymagających operacji na otwartym kolanie ze względu na dużą traumatyzację (uszkodzenie) sąsiadujących tkanek miękkich oraz małą precyzję tego typu zabiegu operacyjnego. Ponad to, zabiegi otwarte, uniemożliwiają prawidłowe określenie anatomicznych punktów przyczepu więzadła oraz ocenę uszkodzeń towarzyszących. W technice artroskopowej, użycie kamery endoskopowej z torem wizyjnym i mikroinstrumentarium umożliwia dokładne i pełne zbadanie wewnętrznych struktur jamy stawowej oraz precyzyjne wykonanie poszczególnych etapów zabiegów naprawczych.

Wprowadzenie ich w znaczny sposób zminimalizowało śródoperacyjne uszkodzenia tkanek miękkich oraz zwiększyło precyzję i poprawność wykonania zabiegu operacyjnego. Zabieg operacyjny przeprowadzany techniką artroskopową znacznie skraca czas pobytu pacjenta w szpitalu i przyspiesza jego powrót do pełnej aktywności.