Tenodeza ścięgna bicepsa (długiej głowy mięśnia dwugłowego ramienia)

Mięsień dwugłowy ramienia pełni rolę w zginaniu łokcia i rotowaniu przedramienia.

Ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ma specyficzny przebieg ponieważ w swojej części początkowej przebiega przezstawowo. Właśnie ten specyficzny przebieg sprawia, iż bardzo często jest źródłem bólu w okolicy stawu ramiennego. Często bowiem podlega zmianom przeciążeniowym i zapalnym. Bardzo rzadko jednak jest jedynym źródłem dolegliwości w stawie ramiennym.

Uszkodzenia przyczepu bliższego bicepsa możemy podzielić na ostre – urazowe oraz przewlekłe – wynikające z procesów zwyrodnieniowo – przeciążeniowych.

Typowe objawy dla całkowitego urazowego uszkodzenia – zerwania – to nagły ból, ograniczenie ruchomości oraz typowa deformacja ramienia – zmniejszenie napięcia bicepsa z tzw. objawem „Popey’a”.

Innym typem uszkodzenia przyczepu bicepsa to uszkodzenie ścięgna w kompleksie  z obrąbkiem w części górnej – o tym typie urazu więcej w rozdziale „Uszkodzenia typu SLAP”.

Urazy przewlekłe – przeciążeniowe objawiają się dolegliwościami bólowymi, bólowym ograniczeniem ruchomości, charakterystycznym promieniowaniem bólu do okolicy łokcia. Często wynikają one z niestabilności ścięgna w części początkowej – związanej z uszkodzeniami stożka rotatorów.

W trakcie konsultacji ze specjalistą przeprowadzany jest ogólny wywiad, ocena stanu klinicznego stawu ramiennego oraz badanie fizykalne. Lekarz zleca wykonanie na miejscu badania z zakresu diagnostyki obrazowej – najczęściej jest to badanie USG i szczególnie istotne w tym wypadku badanie rezonansu magnetycznego. Badanie rezonansem magnetycznym pozwala nam szczegółowo ocenić uszkodzenie – jego rozległość – całkowite/częściowe, charakter – przewlekły/urazowy oraz typ uszkodzenia.

Nie każdy uraz i nie każdy Pacjent wymaga zabiegu operacyjnego. Decyzję o leczeniu podejmujemy zawsze w trakcie indywidualnej konsultacji biorąc pod uwagę przede wszystkim typ uszkodzenia mięśnia, czas jaki upłynął od urazu oraz oczekiwania Pacjenta.

Po dokładnym badaniu i przeanalizowaniu dostępnych badań podejmujemy decyzję o sposobie leczenia konkretnego przypadku.